MIT araştırmacıları, iklim değişikliğiyle mücadele için atmosferdeki karbondioksiti azaltmak amacıyla yeni bir çözüm geliştirdi. Bu yeni yaklaşım, karbon emme sürecini altı kat iyileştiriyor ve maliyetleri en az yüzde 20 oranında azaltıyor. Yeni bulgular, MIT doktora öğrencileri Simon Rufer, Tal Joseph ve Zara Aamer ile Makine Mühendisliği Profesörü Kripa Varanasi tarafından duyuruldu.
MIT karbon emme teknolojisi
CO₂’yi uzaklaştırmaya çalışmanın iki ana engeli vardır. Birincisi, CO₂’yi havadan uzaklaştıran kimyasal bileşikler, onu yakaladıktan sonra kolayca serbest bırakmazlar. Tam tersi, CO₂’yi serbest bırakmada iyi olan bileşikler, MIT karbon emme ile yakalamada eşit derecede etkili değildir. MIT’deki araştırmacılar, nanometre ölçeğindeki filtreleme membranlarını kullandılar ve döngünün her iki kısmını da eşit verimlilikle kolaylaştıran bir ara adım eklediler.
Varanasi: “Karbon yakalama söz konusu olduğunda ölçeği en baştan düşünmemiz gerekiyor, çünkü MIT karbon emme ile anlamlı bir etki yaratmak gigatonlarca CO₂ işlemeyi gerektiriyor. Bu zihniyete sahip olmak, kritik darboğazları belirlememize ve gerçek etki potansiyeli olan yenilikçi çözümler tasarlamamıza yardımcı oluyor. Çalışmalarımızın arkasındaki itici güç bu” diyor.
Varanasi, yakalama ve serbest bırakma sistemleri arasındaki farklara dikkat çekerek, bu sistemlerin karşı karşıya olduğu sorunlara vurgu yaptı. Varanasi: “Bu iki adımın nasıl çeliştiğini görebilirsiniz. MIT karbon emme teknolojisi bu iki sistem aynı sorbenti ileri geri dolaştırıyor. Aynı sıvı üzerinde çalışıyorlar. Ancak optimum şekilde çalışmak için iki farklı sıvı türüne ihtiyaç duydukları için her iki sistemi de en verimli noktalarında çalıştırmak imkansız” diyor.
Araştırmacıların oluşturduğu sistem, verimliliği optimize etmek için hidroksit iyonlarını ve karbonatları ayırır: hidroksit iyonları daha fazla CO₂ emmek için geri dönerken, karbonatlar CO₂ salmak için ileri hareket eder. Bu, protonların aksi takdirde hidroksit iyonlarıyla sadece su oluşturacağı boşa giden reaksiyonları önler.