Yayınlanan bir BM raporu, bu büyük teknolojik devrimin pek çok sonucunun, özellikle de yaratabileceği eşitsizliklerin olduğunu savunuyor. “The Next Great Divergence – Why AI may widen inequality between countries ” başlıklı rapor , geniş, kalabalık, çeşitli ve -söylemeye gerek yok- cinsiyet ayrımcılığının belirgin olduğu eşitsiz bir kıtada Yapay Zeka’nın olanaklarını ve kritikliklerini sorguluyor.
Yapay zeka eşitsizlik konusunda yeni bir sorun
Analiz, küçük Pasifik ada devletlerinin ve ücra dağ topluluklarının yanı sıra Delhi’den Şanghay’a, Tokyo’dan Seul’e kadar dünyanın en gelişmiş megakentlerinden bazılarının gerçeklerini ele alıyor. Rapor, öncelikle ülkeler arasındaki birçok farklılığa odaklanıyor. Aynı zamanda, ülkeler içindeki dijital kaynaklar ve yetenekler arasındaki çarpıcı eşitsizlikleri de hesaba katıyor: kentsel ve kırsal alanlar, zengin ve fakir, baskın ve daha savunmasız gruplar arasında; her biri dijital yolculuğunun çok farklı aşamalarında.
[bkz url= https://www.techinside.com/insansi-robotlar-fabrika-gorevlerine-hazirlaniyor/]
Teknolojik dönüşüm başladığı şu anda, büyük bir ikilemle karşı karşıyayız: Yapay zeka, bölgedeki uçurumları kapatarak fırsatları genişletip toplulukları güçlendirebilir. Ya da bölünmeleri pekiştirerek, az sayıda insanın ilerlerken çoğunun geride kaldığı, eşitsiz bir ilerleme dönemini başlatabilir. Riskler nesiller boyu sürecektir; çünkü bugün yapılan seçimler, yapay zekanın önümüzdeki on yıllar boyunca bir köprü mü yoksa bir engel mi olacağını belirleyecektir.
Yapay zeka, birbiriyle bağlantılı üç alanı yeniden şekillendirecek: insanlar, ekonomi ve yönetişim. İnsanlar söz konusu olduğunda eğitim, zenginlik, kalkınma, güvenlik ve kapsayıcılıktan bahsediliyor: Yapay zekanın ortaya çıkardığı zorluklar eşitsiz erişim, önyargılar ve dışlanmayı daha da kötüleştiren zayıf garantiler. Çocuklar gizlilik riskleriyle ve öğrenmeyi bozan yapay zeka ajanlarına aşırı maruz kalmayla karşı karşıya, Güney Asya’daki kadınların akıllı telefon sahibi olma olasılığı %40 daha az, iş ve hizmetlere erişimde sınırlamalar var ve kırsal ve yerli topluluklar veriler için görünmez kalıyor veya önyargılı algoritmalar tarafından yanlış sınıflandırılıyor.
Dolayısıyla zengin ve fakir ülkeler arasındaki uçurum ortaya çıkıyor. Daha zengin ülkeler eğitim, sağlık ve iklim sistemlerinde yapay zekayı yoğun bir şekilde kullanırken, daha fakir ve ada devletleri bağlantı, uzmanlık ve veri kontrolü eksikliğinden muzdarip. Birçoğu ithal modellere ve bağışçı projelerine güveniyor ve bu da bağımlılığı daha da kötüleştiriyor. BM raporu, insanlara, altyapıya ve dijital egemenliğe yatırım yapılmadan yapay zekanın küresel yetenekler, insan güvenliği ve sürdürülebilirlik açığını genişletme riski taşıdığı konusunda uyarıyor.
