Her yapay zeka sorgusunun arkasında iki su kullanım akışı var. Birincisi, muazzam miktarda ısı üreten sunucuların yerinde soğutulmasıdır. Bu genellikle buharlaştırıcı soğutma kuleleri kullanır. Buharlaşma ısıyı uzaklaştırır, ancak bu su nehir, rezervuar veya akifer gibi yerel su kaynağından uzaklaştırılır. Diğer soğutma sistemleri daha az su kullanıp daha fazla elektrik tüketebilir.
İkinci akış, veri merkezine güç sağlamak için elektrik üreten enerji santralleri tarafından kullanılır. Kömür, gaz ve nükleer santraller , buhar çevrimleri ve soğutma için büyük miktarlarda su kullanır. Hidroelektrik santralleri ayrıca rezervuarlardan buharlaşan önemli miktarda su tüketir . Geleneksel buhar santrallerine daha çok benzeyen yoğunlaştırılmış güneş enerjisi santralleri, ıslak soğutmaya dayandıklarında su yoğun olabilir. Buna karşılık, rüzgar türbinleri ve güneş panelleri, ara sıra yapılan temizlikler dışında, inşa edildikten sonra neredeyse hiç su kullanmazlar.
Yapay zeka su tüketiminde artışa neden oluyor
Su kullanımı konuma göre önemli ölçüde değişir. Serin ve nemli İrlanda’daki bir veri merkezi genellikle dış hava veya soğutuculara güvenebilir ve minimum su kullanımıyla aylarca çalışabilir. Buna karşılık, Temmuz ayında Arizona’da bulunan bir veri merkezi büyük ölçüde buharlaştırıcı soğutmaya bağımlı olabilir. Sıcak ve kuru hava bu yöntemi oldukça etkili kılar, ancak aynı zamanda büyük miktarda su tüketir, çünkü buharlaşma ısıyı uzaklaştıran mekanizmadır. Zamanlama da önemli. Massachusetts Amherst Üniversitesi’nin yaptığı bir araştırma, bir veri merkezinin kışın yaz aylarına göre yalnızca yarı yarıya daha az su tüketebileceğini ortaya koydu. Ayrıca, sıcak hava dalgası sırasında öğle vakti soğutma sistemleri fazla mesai yapar. Geceleri ise talep daha düşüktür.
Daha yeni yaklaşımlar umut verici alternatifler sunuyor. Örneğin, daldırma soğutması, sunucuları sentetik yağlar gibi elektriği iletmeyen sıvılara daldırarak suyun buharlaşmasını neredeyse tamamen azaltır.
