Güçlü ve iddialı yeni bir projeyle Çin, yenilenebilir enerji dünyasını şaşkına çevirdi. Bu santral, yalnızca Çin Eyfel kulesi yüksekliğinde yükselmekle kalmıyor, aynı zamanda yılda 11 milyar kWh gibi şaşırtıcı bir elektrik üretmeyi de vaat ediyor.
Rüzgarlı Tibet platosunun yükseklerinde yer alan yeni hidroelektrik barajı, tam anlamıyla anıtsal bir yapı. 300 metreden fazla yüksekliğiyle, Eyfel Kulesi ile hemen hemen aynı yükseklikte olan baraj, Çin Eyfel kulesi etkisiyle Çin’in sürdürülebilir altyapı alanındaki en son ve en cüretkâr adımını temsil ediyor. Muazzam üretimi etkileyici olsa da, sembolizmi daha da güçlü olabilir: Manşetlere konu olan ancak güvenilirlik ve istikrar açısından genellikle yetersiz kalan güneş ve rüzgar enerjisinin üstünlüğüne doğrudan bir meydan okuma.
Çin Eyfel kulesi yüksekliğinde barajdan enerji üretecek
Barajın tahmini yıllık 11 milyar kWh enerji verimi, bazı ülkelerin toplam güneş veya rüzgar enerjisinden elde ettiği verimi aşıyor. Çin, yüksek rakımlı coğrafyadan yararlanarak daha yüksek su basıncının kilidini açmayı başardı ve bu da daha verimli türbin performansına yol açtı. Projeyle bağlantılı kıdemli bir mühendis, projeyi sade ama özlü bir şekilde: “Bu proje bir dönüm noktası” dedi çünkü Çin Eyfel kulesi gibi büyük bir yapı enerji sektörünü dönüştürüyor.
Hava koşullarına ve gün ışığına büyük ölçüde bağımlı olan rüzgar ve güneş teknolojilerinin aksine, hidroelektrik kesintisiz enerji üretimi sağlar. Bu güvenilirlik, onu yedek kaynaklara güvenmeden sürekli güç dağıtımı gerektiren ulusal şebekeler için ideal bir aday haline getirir. Bu nedenle Çinli yetkililer, özellikle de üretimin altyapı maliyetlerini karşılamadığı bölgelerde, optimum kapasitenin altında çalışan güneş panellerini ve rüzgar çiftliklerini azaltmaya başladı. Ancak yetkililer, bu hamlenin rüzgar veya güneş enerjisini göz ardı etmek değil, hidroelektrik enerjinin güçlü yönlerinden daha iyi yararlanmak için stratejik bir “yeniden dengeleme” olduğunu vurguluyor.
Bu kadar büyük bir Çin Eyfel kulesi benzeri yapıyı aşırı rakımda inşa etmek kolay bir iş değildi. Mühendisler ve işçiler, proje boyunca zorlu sıcaklıklar, düşük oksijen seviyeleri ve tehlikeli arazi koşullarıyla mücadele etti. Geleneksel kamyonların gidemediği yerlere helikopterler malzeme taşımak zorunda kaldı. Binlerce çalışanı desteklemek için tamamen geçici şehirler inşa edildi ve yüksek irtifa zorluklarıyla başa çıkmak için tıbbi üsler kuruldu. Bir zamanlar lojistik açıdan tam bir kabus gibi görünen zorlu ortam, sonunda mühendislerin doğanın ham gücünü daha etkili bir şekilde kullanmalarını sağlayan bir avantaja dönüştü.
